مدیریت، هیات امنا و کارکنان موسسه خیریه طاها علاوه بر ماموریت اصلی خود در فعالیت های اجتماعی خارج از موسسه حضور چشمگیری داشته و در جهت کمک به سایر اقشار جامعه نیز ایفای نقش می نماید.

نگاهی مختصر به گسترش ویروس کرونا و مشکلات موسسات خیریه در مواجهه با این بحران

کروناویروس جدید ۲۰۱۹ که تحت عنوان کووید ۱۹ از آن نامه برده می‌شود، از شهر «ووهان» چین شروع شد و حالا قریب به اتفاق کشور های دنیا درگیر این ویروس شده‌اند. بیماری که گفته می‌شود قدرت بالای سرایت آن، باعث تفاوت کرونا ویروس با سایر بیماری‌هایی همچون آنفلوانزا، سارس، مرس و…، شده است.

سرعت همه گیری ویروس کرونا را اگر به سیل شبیه کنیم حرف گزافی نخواهد بود. وقتی که کروناویروس از شهر ووهان چین به بیرون آن کشور سرایت کرد کشورها یکی پس از دیگری به این ویروس آلوده و هشدارهای رسانه ها و تاکیدات دولت ها به رعایت بهداشت برای مردم شکل جدی به خود گرفت.

 مردم کشورها با دریافت هشدارها و آموزشهای لازم اقدام به محافظت از خویش نمودند، مدارس، دانشگاه ها، ادارات دولتی، بخش های عمومی و خصوصی تعطیل گردید. 

اماکن عمومی از مساجد و کلیساها گرفته تا رستوران ها به اجبار تعطیل و کارکنان در قرنطینه خانگی اجباری ساکن شدند، قرنطینه های خانوادگی حداکثر 5 یا 6نفره در کنار یکدیگر دوران مبارزه با کرونا را پشت سر می گذراند و جمعیت کم قرنطینه ها میزان ابتلا را نیز کاهش می دهد.

مراکز درمانی و مراکز نگهداری (موسسات خیریه نگهداری توانخواهان، سالمندان، ایتام ، مراکز ترک اعتیاد) علاوه بر اینکه مشمول تعطیلی نیستند بلکه در خط مقدم مواجهه با این بحران هستند.

موسسات خیریه ای که وظیفه نگهداری توانخواهان، ایتام، سالمندان را به صورت شبانه روزی به عهده دارند و  مراکز ترک اعتیاد، در نگاه اول مکان های امنی برای افراد تحت پوشش در مقابله با همه گیری ها از جمله ویروس کرونا به نظر می رسند. دلیل این نگاه، ناشی از قرنطینه ذاتی این مراکز در روزهای عادی برای حضور مددجویانشان در سطح جامعه است.

اینچنین به نظر می رسد که قرنطینه می تواند از شیوع بیماری به افراد تحت پوشش این مراکز پیشگیری نماید و موسساتی که مددجویانشان در روزهای عادی در قرنطینه ای همیشگی به سر می برند نباید در هنگام بروز بیماریهای همه گیر نگران آنها باشند؛ اما در عمل چنین نبوده و نخواهد بود.

تعدادی از مددجویان به دلیل مشکلات ذهنی، جسمی و یا بالا بودن سن، از آموزش پذیری بالایی برخوردار نیستند و الزام آنها به رعایت اصول بهداشتی با دشواری انجام می شود. مراقبت از این افراد در زمان عادی بسیار سخت است و در زمان های بحرانی مانند گسترش کرونا سخت تر می شود.

اگرچه رعایت نکات بهداشتی و مراقبتی در مراکز بهداشتی و درمانی لازم و باید اجرا شود اما بخش های غیر درگیر در این مراکز می توانند با رعایت اصول فاصله گذاری، در مصرف اقلام پوششی و  ضدعفونی کننده صرفه جویی کرده و هزینه ها را کنترل کنند.

در مراکز نگهداری توانخواهان چنانچه یک نفر مبتلا به ویروس شود کلیه پرسنل مرکز باید از تجهیزات پوششی برای  مقابله با ویروس و همچنین مواد ضد عفونی کننده انسان و سطوح استفاده کنند.

همین موضوع سبب می شود که بسیاری از مراکز نگهداری شدیدا با کمبود اقلام بهداشتی مانند ماسک، دستکش، گان و شیلدصورت دست به گریبان باشند.

مشکل دوم تامین هزینه های نگهداری مددجویان است بخش زیادی از این هزینه ها توسط خیرین تامین می شود. در زمان شیوع بیماری ها از جمله کرونا سطح کمک های خیرین به دلیل وجود قزنطینه کاهش می یابد. بیش از 90 درصد از فعالیت‌های سازمان بهزیستی با کمک بخش غیر‌دولتی و سازمان‌های مردم‌نهاد انجام می‌شود که تکیه گاه این سازمان ها در تامین منابع مالی خیرین حقیقی و حقوقی هستند.

 با توجه به مطالب بالا و اظهارات مدیران برخی موسسات و مراکز نگهداری، در این همه گیری موسسات و مراکز نگهداری توانخواهان و سالمندان با چالش های بیشتری نسبت به سطح جامعه مواجه گردیدند. علاوه بر دو مشکل پیش گفته مشکلات دیگری نیز وجود دارد که در مطلب دیگری به آنها پرداخته خواهد شد.

انتظار می رود این روزها که با یاری یکدیگر در حال مبارزه با ویروس کرونا هستیم و اغلب مردم  به همنوعان کمک رسانی می کنند، موسسات نگهداری را هم مدنظر داشته و در جهت تامین مایحتاج آنها کمک نماییم.

منوچهر بسحاف

همکار افتخاری موسسه خیریه طاها در جذب مشارکت